Historia Banku
Dzieje Banku Spółdzielczego w Gogolinie sięgają okresu Polski Ludowej, kiedy to w okresie powojennym miejscowej ludności żyło się bardzo trudno. Dnia 15.05.1950 roku zebrała się grupa inicjatywna, która doprowadziła do zarejestrowania w Sądzie Powiatowym w Opolu Gminnej Kasy Spółdzielczej. Z tą data wiąże się powstanie Banku Spółdzielczego w Gogolinie.
Przedmiotem działania kasy było:
- gromadzenie środków pieniężnych w formie wkładów i oszczędności swych członków i innych osób
- ustalenie zapotrzebowania na kredyty dla indywidualnych gospodarstw rolnych swego terenu
- rozdzielenie zarówno zgromadzonych przez siebie, jak i uzyskanych ze źródeł Państwowych środków pieniężnych zgodnie ze stwierdzonymi potrzebami oraz stosownie do postanowień statutu.
Przez kolejne lata miały miejsce zmiany przepisów w oparciu o które funkcjonowały banki.
W 1975 roku nastąpiły duże zmiany w bankowości spółdzielczej. Została ograniczona samorządność i samodzielność banku poprzez powiązanie z Bankiem Gospodarki Żywnościowej. Bank przejął z Banku Ludowego obsługę kredytową ludności wiejskiej oraz czynności związane ze sprzedażą gruntu, przez co podniesiona została ranga banku.
W 1977 roku podczas remontu budynku, w którym znajdował się bank doszło do zalania i część dokumentów uległa zniszczeniu. Bank został zmuszony do zmiany siedziby i pomyślał o budowie swojego własnego budynku. 12 października 1978 roku rozpoczęto budowę nowego budynku, a już 16 marca 1981 roku rozpoczęto obsługę klientów w nowym lokalu.
Niedługo później podjęto dyskusje nad zmianą systemu bankowego i prawa spółdzielczego co zaowocowało uchwaleniem Prawa Bankowego oraz Prawa Spółdzielczego.
W latach 80-tych bank prowadził szeroką działalność kulturalno-oświatową. W ramach Szkolnych Kas Oszczędnościowych miała miejsce współpraca z młodzieżą szkolną. W dniu 23 czerwca 1985 roku odbyło się wojewódzkie podsumowanie konkursu SKO, na którym wystąpił zespół młodzieżowy banku. W roku 1989 weszły w życie bardzo ważne ustawy o prawie bankowym i o Narodowym Banku Polskim. Reforma bankowa wprowadziła konkurencję na rynku bankowym. Żeby funkcjonować należało dostosować się do reguł gry rynkowej. Aby zatrzymać dotychczasowych i pozyskać nowych klientów wprowadzono atrakcyjną ofertę bankową.
Lata 90-tych dla Banku Spółdzielczego w Gogolinie to przede wszystkim rozwój oraz ciągłe podnoszenie kwalifikacji. W 1995 roku Bank Południowo-Zachodni zakwalifikował prezesa zarządu Panią Bożenę Dąbrowską na szkolenie “bankier dla bankiera” w Stanach Zjednoczonych co w późniejszym okresie zaowocowało. W 1998 roku odbyła się gala najlepszych banków spółdzielczych w którym udział wzięło około 1280 banków. Bank Spółdzielczy w Gogolinie zajął 65 miejsce. Bank Spółdzielczy w Gogolinie od czasu kiedy w Polsce zaczęła obowiązywać gospodarka rynkowa uzyskał samodzielność, dążył do ciągłego rozwoju wypracowując coroczne zyski, które przeznaczone były na dywidendy oraz fundusze zasobowe. Dzięki temu na koniec października 1998 roku fundusze własne banku wynosiły 1.864.649zł.
W sierpniu 1998 roku Komisja Nadzoru Bankowego podjęła uchwałę w sprawie szczegółowych zasad wyposażenia banków spółdzielczych w kapitał założycielski. W oparciu o tę uchwałę na funkcjonujące banki nałożony został obowiązek zwiększenia funduszy do poziomu wymaganego przy tworzeniu banku do wysokości 300 000 euro (po przeliczeniu 1 165 800 zł.) w terminie do 31.12.1998. Narzucone progi wymusiły na bankach proces łączenia. Z dniem 01.01.1999 roku Bank Spółdzielczy w Gogolinie przyłączył Bank Spółdzielczy w Prószkowie i Bank Spółdzielczy w Strzeleczkach. Przyłączone Banki stały się Oddziałami Banku Spółdzielczego w Gogolinie.